Grenzen stellen

• Je zegt ‘ja’ omdat je anders bang bent dat mensen je lui of onaardig vinden
• Je doet iets “kleins tussendoor”, en komt weer te laat bij de opvang
• Je zegt “ja hoor!” tegen je collega — en schuift dat avondje chillen op de bank weer door
• Je zegt één keer ‘nee’ en voelt je daar de hele dag schuldig over
• Je probeert het wel: grenzen stellen bij je kinderen, maar het eindigt vaak met onderhandelen of mopperen
• Je weet eigenlijk niet eens meer wat jouw grens ís en waar je dus beter kunt leren grenzen stellen

Laat me je dit vertellen: grenzen stellen is niet egoïstisch. Het is ook geen afwijzing van een ander. Het is gewoon: opkomen voor wat jij nodig hebt om niet om te vallen. Als je altijd ‘ja’ zegt tegen de ander, zeg je onbewust steeds ‘nee’ tegen jezelf. Tegen je rust, je nachtrust, je humeur, je energie, je gezin.

En ironisch genoeg: je helpt die ander er niet eens altijd mee. Want wat je met tegenzin, half of te laat doet had een ander het beter kunnen doen.

Ik help je graag om je eigen grenzen te herkennen, ze helder en vriendelijk aan te geven én dat zó te doen dat je niet hoeft te twijfelen of je ‘onaardig’ overkomt. Je hoeft niet harder te worden om steviger te staan. Grenzen stellen kan ook op jouw manier: rustig, duidelijk en met een beetje lef.